In dit gedeelte van mijn site zal ik jullie wat vertellen over mijn leven, want daarom ben ik deze blogsite begonnen.

Vanaf dat ik al heel jong was kreeg ik te maken met nare dingen in mijn leven. Ik had niet zo’n lieve papa en alles draaide om het maar zo goed mogelijk doen van alles om “ellende” te voorkomen. Ik leerde mij aanpassen aan andere mensen en vergat daarbij mijzelf. Op mijn 15e gingen mijn ouders scheiden, in dat zelfde jaar haalde ik ook mijn diploma voor het VMBO-TL. Ik hoopte hiermee dat alle ellende voorbij zou zijn. Alle jaren van pesterijen op school en de narigheid van thuis. Helaas had ik al die jaren van aanpassen mijzelf techniekjes aangeleerd om te overleven. Zo rommelde ik met eten, deed mijzelf zeer, sloot mijzelf af voor anderen en paste mijzelf helemaal aan zodat ik dacht aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Het ging na de scheiding van mijn ouders steeds slechter met mij. Ik wilde niet meer verder met mijn leven en bedacht plannetjes om het te beëindigen, alleen durfde ik ze nog niet uit te voeren.

Mijn eerste jaar als student liep dan ook uit op een fiasco. Ik stapte over op een andere opleiding en na een half jaar prikte een docent door mijn masker heen, een masker waarmee ik deed alsof alles goed ging. In overleg met mij gaf ze mij op voor een training om depressies te voorkomen bij een zorginstelling. Na 1 gesprek daar bleek dat ik er een stuk erger aan toe was. Ik kreeg de diagnoses PTSS, depressie en de eetstoornis NAO (Net Anders Omschreven) mee. Ik kreeg een jaar lang therapie en toen het beter leek te gaan stopte dit. Mijn eetstoornis leek weg te zijn, net zoals mijn depressie en met mijn PTSS kon ik aardig dealen.

Tot ik 21 was en ik misbruikt werd voor 3 maanden lang. Ik kwam weer in mijn eetstoornis terecht en de PTSS symptomen waren erger dan ooit. Ik werd weer aangemeld bij dezelfde instelling, maar dan in een andere plaats. De therapeut die ik kreeg bakte er behoorlijk weinig van en ik werd op een gegeven moment weg gestuurd bij haar. Ik kon toen vrij snel bij een ander psycholoog terecht. Opnieuw kreeg ik daar de diagnose PTSS en dit keer de eetstoornis Anorexia – NAO (alle symptomen, behalve ondergewicht). Bij haar ben ik 3 jaar in behandeling geweest en van mijn PTSS en eetstoornis afgekomen. Helaas liep ik vast bij haar, omdat er meerdere dingen waren waar ze mij niet bij kon helpen.

Nu ben ik weer aangemeld bij de instelling van eerder. Geen diagnoses dit keer, maar wel als uitkomst dat ik in mijn sociaal-emotionele ontwikkeling achter loop door alles wat er is gebeurd en ik op het moment net een strak gespannen elastiekje ben, die eigenlijk ieder beetje extra spanning niet aan kan. Daarom ga ik persoonlijke gesprekken krijgen en PMT (psychomotorische therapie), eerst individueel en daarna in groepsverband.

In dit proces wil ik jullie graag meenemen, als therapievorm voor mijzelf en daarnaast om jullie misschien op deze manier ook te kunnen helpen. En ik wil jullie ook meenemen de onderwerpen spanning en ontspanning.